Τις τελευταίες ημέρες έγινε και πάλι λόγος για την αποκλάδωση και υλοτόμηση δέντρων, σε περιοχές της Χίου, από τις οποίες προκύπτει ένας μεγάλος όγκος ξύλων.
Τα έργα αυτά (ή εργασίες ενίοτε) εκτελεί είτε ο ΔΕΔΔΗΕ, είτε η Περιφέρεια, είτε η Δ/νση Δασών, είτε ο Δήμος. Από αυτά προκύπτουν εκατοντάδες τόνοι ξύλων ετησίως. Γράψαμε και άλλοτε ότι, τα δέντρα που υλοτομούνται ανήκουν στο Δημόσιο, είναι δηλαδή δημόσια περιουσία. Συνεπώς, εάν δεν προβλέπεται διαφορετικά από την προκήρυξη του έργου της υλοτόμησης και δεν έχει προβλεφθεί κάτι στο σχετικό συμφωνητικό του αναδόχου του έργου, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΥΤΑ ΝΑ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΦ΄ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ (είτε εργολάβος, είτε υπάλληλος, είτε οποιοσδήποτε άλλος). Πρέπει να
συγκεντρώνονται σε ασφαλή χώρο και το Δημόσιο να αποφασίζει που και πως θα διατεθούν.
Έχω αναφέρει πολλάκις ότι, αρκετοί Δήμοι και Περιφέρειες στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, διαθέτουν ικανή ποσότητα ξύλων κάθε χειμώνα σε εμπερίστατες οικογένειες (είτε στους δικαιούχους του προγράμματος ΤΕΒΑ, είτε του κοινωνικού παντοπωλείου), μέσω των Δ/νσεων Κοινωνικής Πρόνοιας και Πρασίνου. Κάτι ανάλογο πρέπει να γίνει και στη Χίο.
Από μια μικρή έρευνα διαπιστώθηκε ότι, στο ελεύθερο εμπόριο, ένας τόνος ξύλα κοστίζει περί τα 100 Ευρώ. Φανταστείτε, λοιπόν, μιλώντας για δεκάδες (ή και εκατοντάδες) τόνους ξύλων ετησίως, για πόση αξία δημόσιου προϊόντος μιλάμε.
Τις ημέρες που διανύουμε υπάρχουν ΚΑΙ ΣΤΗ ΧΙΟ οικογένειες που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα ξύλα για το χειμώνα. Δώστε, λοιπόν, τα ξύλα από την υλοτόμηση στους εμπερίστατους συμπολίτες μας, σε συνεργασία με τις κοινωνικές Υπηρεσίες.
